- chwycić się się na czymś
- пойма́ть себя́ на чём-л.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
chwycić się się na czymś
Смотреть что такое "chwycić się się na czymś" в других словарях:
chwytać się – chwycić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chwytać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chwycić się za bolącą rękę, nogę. Chwytać się za głowę ze zdumienia. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brać się – wziąć się [chwytać się – chwycić się] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{z kimś, z czymś} {{/stl 8}}za bary {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wdawać się w bójkę, szarpaninę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprzeczali się gwałtownie, aż wzięli się za bary. Po pijanemu chwycili … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łapać się – złapać się [chwytać się – chwycić się] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na czymś} {{/stl 8}}{{stl 7}} nagle zauważać, uświadamiać sobie, że robi się coś odruchowo, nieświadomie, bez zastanowienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciągle łapię się na tym, że chcę zawołać psa, a jego przecież nie ma. Znowu się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
wczepić — dk VIa, wczepićpię, wczepićpisz, wczep, wczepićpił, wczepićpiony wczepiać ndk I, wczepićam, wczepićasz, wczepićają, wczepićaj, wczepićał, wczepićany «zahaczyć celowo o coś czymś ostrym; chwycić mocno za coś, wbijając palce, pazury itp.; wpić»… … Słownik języka polskiego
uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… … Słownik języka polskiego
złapać — dk IX, złapaćpię, złapaćpiesz, złap, złapaćał, złapaćany «pozbawić kogoś wolności, swobody, możliwości poruszania się, zatrzymać, przytrzymać kogoś, coś, schwytać, wziąć coś ręką lub przyrządem» Złapać piłkę. Złapać złodzieja. Złapać rybę na… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
uchwycić — dk VIa, uchwycićcę, uchwycićcisz, uchwyć, uchwycićcił, uchwycićcony 1. «ująć coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); wziąć, złapać, schwycić» Uchwycić konia za uzdę. Uchwycić kogoś za rękę, za kark, za kołnierz. Uchwycić… … Słownik języka polskiego
